martes, 15 de enero de 2008

1er. HAZLOTÚ: Eibar

Aquí presentamos una nueva actividad mensual.
A partir de una foto en formato RAW, sin tocar, cada un@ hará lo que quiera con ella. Esta primera de Eibar.



miércoles, 28 de noviembre de 2007


http://www.enlacefoto.es/




TXANGURRO WITH LOBSTER



ENLACE Colectivo Fotográfico (NLC) presenta la exposición TXANGURRO WITH LOBSTER. La muestra se podrá visitar durante todo el mes de diciembre en el Espacio Enrique Gamarra "KINO" de la Escuela de Artes y Oficios de Vitoria - Gasteiz.


El 30 de noviembre a las ocho de la tarde Txangurro with Lobster dejará de ser una receta a base de marisco para abrir una puerta a la imaginación del visitante. Nos encantaría que compartieras con nosotros ese momento.


¿Qué es para ti Txangurro with Lobster?", en este proyecto cada miembro de NLC interpreta de manera personal un título que, además de dar las más variopintas imágenes, evidencia lo enriquecedor que supone trabajar de forma tanto individual como colectiva. Para NLC "el hecho de tener estilos y puntos de vista diferentes hace que el colectivo sea un punto de encuentro para el aprendizaje y la crítica". El proyecto se acompaña, además, de un audiovisual editado por Jonathan Tibaduiza, miembro del taller de vídeo de la Escuela de Artes y Oficios, que aporta todas las claves necesarias para que el visitante entienda de qué trata esta nueva aventura fotográfica.


Bienvenidos a TXANGURRO WITH LOBSTER.

domingo, 25 de noviembre de 2007

Otra manera de contar

Comentarios sobre el libro "Otra manera de contar" realizado por el polifacético John Berger y el fotógrafo nacido en Ginebra, Jean Mohr.

"No hay fotografías que puedan ser negadas. Todas las fotografías poseen categoría de realidad. Lo que ha de examinarse es de qué modo la fotografía puede o no dar significado a los hechos". (Berger)

"Hace cerca de veinte años se me ocurrió la idea de hacer una serie de fotografías que acompañaran y fueran intercambiables con una serie de poemas de amor. Del mismo modo que no quedaba claro si los poemas hablaban con voz de mujer o de hombre, también debía permanecer incierto si la imagen inspiraba el texto o viceversa. Mi primer interés por la fotografía fue apasionado.

Fui a ver a Jean Mohr para aprender a usar la cámara y poder hacer esas fotografías. Alain Tanner me dio su dirección. Jean me enseñó con enorme paciencia. Y durante dos años hice cientos de fotografía con la esperanza de expresar mi amor.

Así es cómo comenzó mi estrecho interés por la fotografía. Y lo recuerdo ahora porque, a pesar de lo teóricas y distanciadas que puedan parecer algunas de mis observaciones posteriores, la fotografía es todavía para mí, más que ninguna otra cosa, un medio de expresión. La cuestión importante es: ¿Qué clase de medio?". (Berger)

Sobre Jean Mohr, le gusta "tender puentes".

Para Jean Mohr tender puentes quiere decir acercarse a los demás y atravesar fronteras de todo tipo.

Un enlace para conocer más...

http://www.icrc.org/Web/spa/sitespa0.nsf/htmlall/5TECN2?OpenDocument&View=defaultBody&style=custo_print

viernes, 23 de noviembre de 2007

Fotos bien educadas por Ramon Masats

Un amigo me envió este artículo de un todo un maestro, tiene un tiempo pero la reflexión me parece interesante.

Fotos bien educadas
por Ramón Masats

“PHotoEspaña cumple 10 años y lo celebra en Madrid con más de 60 grandes exposiciones y sobresalientes nombres de la fotografía que llegan de la mano de 23 comisarios internacionales. Ramón Masats le rinde homenaje a su manera y describe con ironía el panorama de la fotografía española. Repasamos las principales citas de la edición y hablamos con Andrés Serrano, uno de los protagonistas. Elena Vozmediano reúne a cuatro expertos que han vivido los cambios de nuestra fotografía: Joan Fontcuberta, Alejandro Castellote, Elba Benítez y Catherine Coleman. La nueva directora del Festival, Claude Bussac, es nuestra Última Palabra.

En el otoño de 1997, el estudioso de la Fotografía y amigo Publio López Mondéjar se empeñó en que varias personas allegadas a la revista Matador y, por consiguiente, a PHotoEspaña, vinieran a mi estudio a visionar mis antiguas fotografías en blanco y negro que, desde hacía años, iba positivando poco a poco. Después de las presentaciones y con el Macallan mediado, comenzaron a ver las imágenes. Cuando terminaron, Alberto Anaut, el director de La Fábrica, que me conocía vagamente, dijo que quería incluir alguna de las imágenes en un portfolio en el próximo número de Matador. Y allí comenzó el segundo reconocimiento de mi obra fotográfica.

Colaboró posteriormente Alberto en la exposición que Juan Carlos Luna, director de Lunwerg , me preparaba en el Círculo de Bellas Artes. Y así continuó Alberto su fructífero empeño en conseguir patrocinadores, mecenas y patrocinadores para seguir con su idea de ampliar PHotoEspaña hasta lograr lo que es hoy. La hostia. Porque PHotoEspaña ha conseguido aunar lo mejor de la Fotografía Fotografía con la Fotografía Pictórica y la Fotografía Literaria con la Modernosa y Verborreica, Multimedia y Poca Chica.

Si no os importa, para estos últimos, tan de moda últimamente, me gustaría dedicar en primer lugar y con algo de sentido del humor, una serie de breves pensamientos propios y malignos, ajenos y pertinentes que la urgencia de la imprenta me obliga a ofrecer, en un discurso fragmentado pero perfectamente comprensible.

Digo así:
Producen imágenes que, como los electrodomésticos, precisan de un Manual de Instrucciones para su comprensión.
Expresarse de forma confusa es muy fácil.
Tienen pocas ideas, valoran mucho más las ocurrencias.
Mucho del Arte Fotográfico actual es como Cantinflas. No entiendes nada de lo que te cuenta, pero te ríes mucho.
El autorretrato como demostración de impotencia creativa.
La Paja.
Narciso o su necesidad de sobresalir.
Hacen fotos bien educadas, municipales y autonómicas.
Fotografían mucho de Salón y se pone estupendos.

Si me publicas, te publico. Si me citas, te cito. Si me expones, te hago una muestra surtida.
No olvidemos que hay fotógrafos ciegos y monos que pintan Arte Abstracto.
Puesto que se declaran ARTISTAS, todo lo que realizan es ARTE.
Con su Estética Patética y su Arte Artístico, sostienen que el negativo o el master digital no valen nada creativamente.
Los que hacen ARTE utilizando fotografías, dicen que no son fotógrafos. Por supuesto, tienen razón, ni eso.
Triunfas si te dejas.

Y para los demás fotógrafos, aunque no lo necesitan, os recordaré que La fotografía es mostrar con sus propios medios, una realidad que no se puede mostrar MEJOR con otros modos de expresión.

Lo de que una imagen vale más que mil palabras, es una estupidez.


El interés actual por la fotografía en blanco y negro responde al prestigio elitista que adquieren las tecnologías obsoletas (la cocina de carbón, la estilográfica, la navegación a vela...). Si tus fotografías no son buenas, es que no estás lo suficientemente cerca.
Lo políticamente correcto es totalitario.
El tiempo es el que filtra.
La nostalgia es muy rentable en fotografía. Evitadla.
En fotografía hay que quitar lo que sobra.
Puede haber técnica sin Arte, pero no Arte sin técnica.
La pintura es un proceso aditivo. La fotografía es sustractivo.
La confusión encubre la ignorancia, la vaciedad o las dos cosas.
La cámara no opina, el fotógrafo sí.
Para aprender fotografía: amigos, calle y biblioteca.
Cuando los fotógrafos niegan estar haciendo Obras de Arte es porque piensan que están haciendo algo distinto. No mejor que el Arte, pero sí OTRA COSA.
Lo único importante son las pequeñas cosas.
La grandeza de la fotografía está basada en sus límites.
Clientes fueron los Faraones, los Médicis, el Obispo Medieval o el Cabildo de la Catedral de Mallorca...
Y encargos fueron las Meninas, el Peine del Viento, el Museo Guggenheim, el Guernica...
Obedece al cliente, él siempre te pedirá el HELICÓPTERO SUBMARINO.
Para ser fotógrafo hacen falta cuatro cosas, por este orden. Imaginación, ojos, pies y una cámara. Aunque los pies deberían ir antes.
Los enemigos naturales del fotógrafo son: el diseñador gráfico (hoy llamado Director de Arte), el fotograbador y el impresor.
Pregunta: ¿qué es para usted la fotografía?
¿Qué le decidió a hacer esta fotografía?
¿Qué quiso decir con ella?
Explique el concepto.
Silencio.
Y para el resto, permitidme cerrar con algunas de las frases, mías o no, que he ido recopilando a través de mis años.

Nunca intentes ser un artista. Simplemente haz bien tu trabajo y si éste es honesto, se convertirá en Arte. Ya no es posible escandalizar.
Hay algo peor que la incultura, la deformación de la sensibilidad.
No hay que fiarse de los humildes, ya que lo más probable es que tengan razones para serlo.
Para crear no se necesitan estudios académicos.
La originalidad consiste en volver al origen.
Los filósofos estoicos deseaban pasar inadvertidos.
Un hombre puede estar toda su vida cometiendo el mismo error, y a ello llamarlo experiencia.
La mayoría no tiene por qué tener la razón.
Hay que elegir mejor entre la soledad o la vulgaridad.
Primero la comida, después la ética.
Comercia sin sacrificar ninguna de tus exigencias, consigue conjugar tu estilo subversivo con los encargos mientras otros abandonan sus encargos para poder ser libres. Nadie se acuerda de ellos.
No olvides que Coppola rodó El Padrino para pagar sus deudas.
La felicidad consiste en tener buena salud y mala memoria.
La democracia, en el Arte, sólo conduce a la mediocridad.
La crueldad es artística.
La ventaja de ligar con chicas/os diferentes es que puedes decir siempre lo mismo.
Muchos son los pecados, pero pocos los cometidos.
No tengo nada que decir y lo estoy diciendo. Esto es poesía.
Si me contradigo es porque soy muchas personas.
La Intuición es una forma superior de Inteligencia.
La Inteligencia es la duda.
Cuando enseñes, enseña también a dudar de lo que enseñas.
La Duda, siempre la Duda. Más o menos.”

martes, 9 de octubre de 2007

TRENT PARKE






Fotógrafo Australiano perteneciente a la agencia Magnum, se ha pasado cinco años haciendo fotos de su ciudad, Sidney.

Para mi un maestro componiendo con las luces y las sombras.

jueves, 27 de septiembre de 2007

¡Qué rápido pasa el tiempo!


Ayer, mientras escaneaba unas fotos de mi familia donde aparecíamos Aitzi y yo disfrazados y de fondo Leire y Ama, me di cuenta (una vez más) de lo rápido que pasa el tiempo. En aquella foto, yo no tendría ni dos años, pero parece que fuera ayer cuando, seguramente el Aita, nos retrató en lo que parece ser la casa de Aitona y Amona

¡Qué rápido pasa el tiempo!

Ayer, antes de acostarme, me puse a leer un libro titulado Mendi Minez escrito por Ramon Olasagasti. Es un homenaje a los "mendizalez" de Euskal Herria que han muerto en la montaña.
Sólo me dio tiempo a leer el prólogo, pero fué suficiente. Hubo un párrafo que me gustó mucho y que escribo a continuación.

Ez dakit noizdanik neurtzen ditugun mendiak metrotan, edo bizitzak urtetan. Neurtu edo mugatu. Izan zitekeen mendi bat, besterik gabe, ederra, edo itsusi amorratua, edo zorrotza, edo maitea... eta ez zortzimilakoa, seimilakoa edo hirumilakoa. Eta bizitza ere izan zitekeen, luzea edo motza izan ordez, ederra, edo aspergarria, edo sufrikarioa, edo gozamen, edo bizia. Aberatsa da gero euskara: adierazteko bizitza bat intentsitate handikoa, pasioz betea izan dela, bizia esaten dugu. Bizitza bizia. Barruan askotan egiten dit oihartzun behin irakurritako galderak: "Biziari urteak, ala urteei bizia?"

¡Qué rápido pasa el tiempo!

Me dá vértigo ver como pasan los días y tener esa sensación de que no he aprovechado la jornada. Sí, hago mil y una cosas al cabo del día, pero me faltan horas para hacer todo lo que me gustaría. Creo que es una sensación compartida con los que me rodean, y lo peor de todo, dicen... que cuanto más mayor es uno... ¡más rápido pasa el tiempo!

Piko


domingo, 23 de septiembre de 2007

James Nachtwey

El otro día un compañero de clase me regalo un DVD y me dijo: Tienes que ver esto! "Esto" era una película titulada War Photographer y en ella se filmaba al fotógrafo James Nachtwey en plena faena.
Aquí voy a colgar unas pocas fotos y un pequeño video del youtube para abrir boca. Espero que os guste. Y si podéis, no dejéis de ver la película en la que Nachtwey lleva una pequeña cámara de video encima de su canon.
La web del fotógrafo: http://www.jamesnachtwey.com/